"Ik geloof dat met de juiste informatie en tools ieder kind veilig kan voelen om zichzelf te zijn en kan zien hoeveel talenten zij bezit. "
Voor ik je vertel 'Waarom ik doe wat ik doe' wil ik je laten weten dat ik je dat ik de kriebels in mijn buik heb bij het schrijven van deze blog. Want ja, wie zit er nu te wachten op een blog van mij? Wie ben ik om mijn verhaal te mogen vertellen? Of waaraan draagt mijn verhaal nu bij?
Herkenbaar?
Gedachten van twijfel en angst houden ons tegen te doen wat wij willen en het waarmaken van wat wij ambiëren. Angst en twijfel komen voort uit een onveilig gevoel. Hierdoor ga ik overdenken en word ik onzeker. Om je veilig te voelen is vertrouwen nodig. Vertrouwen in jezelf, de omgeving en het moment.
Om mijn twijfel en angst te doorbreken én vertrouwen te hebben zoek ik verbinding en bewondering in mijzelf, mijn omgeving en/of het moment, mijn intuïtie.
Dan voel ik mij veilig en kan dan de cirkel van overdenken omzetten naar doen. Zo schrijf ik nu deze blog, praat ik over een lastig onderwerp, dans ik in het openbaar, gek doen, je hart volgen, je eigen pad bewandelen of dat waar jij niet meer door twijfel wordt tegengehouden.
Als een kind opgroeit met een vervulde basisbehoefte van Veiligheid, zal dit een leven lang bijdragen in alles wat hij of zij doet.
Om deze blog leesbaar te houden zal ik alleen nog spreken over zij of haar.
Mijn passie
Mijn hart wil niets liever dan alle kinderen, ouders, leraren, vrienden en familie de kennis en tools geven om veiligheid en verbinding te waarborgen.
Om hiermee een kind in zichzelf te laten geloven, gelukkig te zijn met wat zij doet en te laten weten dat het goed is zoals je bent.
Mijn missie is ieder kind de kracht in zichzelf te laten voelen, zien en te omarmen. Te laten weten dat zij goed is zoals zij is. Zij zich veilig voelt om zichzelf te zijn, zich uit, en haar talenten laat zien. Ze zal dan stralen, ontspannen en zelfverzekerd zijn en de met vertrouwen de wijde wereld in gaan.
Wanneer voel je je veilig?
Helaas zijn er veel kinderen dit zich niet veilig voelen. Op school, met buitenspelen en/of thuis. Wanneer voel je je veilig? Wat maakt dat je veilig bent? En hoe kan het zijn dat niet iedereen zich veilig voelt.
Veiligheid is één van de eerste basisbehoefte (0 tot 6 maanden). In deze tijd zal zorg en geruststelling jou het veiligheidsgevoel geven. Als ouder(s) speel je hier een grote rol in. Je geeft zoveel mogelijk liefde en zorg. Als veiligheid beschadigd is zal dit ook gevolgen hebben voor de volgende basisbehoeften. Beschadiging van de veiligheid kan overgedragen zijn van ouder op kind, de geboorte of in een onveilige situatie,
Vanaf het moment dat een kind in de buik groeit tot aan het moment dat zij haar eerst woord spreekt, geeft het lichaam en de geest een signaal af bij onveilige situaties of kan het merken dat zij slecht behandeld word. Dit mechanisme behoud je een leven lang. Bij de één zal dit mechanisme sneller signaal afgeven dan bij de ander.
Vanaf 6 jaar staat 'Ik en de ander' centraal. Hier ontdekt een kind dat als je iets doet, de buitenwereld reageert. Als je A zegt, zegt de ander B, Als je gaat schreeuwen of boos wordt, reageert de ander. Je probeert als kind een zelfde reactie uit te lokken om op het zelfde niveau te komen. Zo herkent een kind zichzelf in een groep. Als je prikkelgevoelig bent is deze gelijkwaardige reactie vaak lastig. Je voelt je niet altijd gelijk want je neemt verschillende kanten mee als overweging van jouw reactie. Je vraagt je af 'wie' je bent, in de nog onbekende groep. Jouw identiteit!
Als er een beschadiging is kan een kind dit veel moeilijker. Het kiezen voor jezelf zonder een verbinding met de ander, zal een negatief effect hebben op de omgeving. Je voelt geen vriendschap en kan de ander als vijandig voelen. Pas als je veilig voelt en je verbindt met de ander, zal de muur om je heen afbrokkelen en is je kwetsbaarheid zichtbaar. Zo zal je diepere vriendschappen sluiten.
Veiligheid ontstaat door vertrouwen in jezelf, je omgeving en door te doen!
Van vroeger naar nu
Ik groeide op in je jaren tachtig in een gezin met drie kinderen waarvan ik de middelste ben. Mijn vader werkt zestig uur in de week en mijn moeder was thuis om voor ons te zorgen. Als wij op school zaten haalde onze moeder ons op zodat wij thuis konden eten. Ja, continurooster bestond toen nog niet dus liepen wij, mijn broer, zusje, moeder en ik naar huis. Adem, dat is het enige wat ik mij heel goed herinner. Ik kan ademen. Met buikpijn liep ik door de paden richting ons huis met het idee dat ik straks weer terug moest. Ik voelde mij alleen, onbegrepen en stom.
Ik werd gepest van groep 3 tot brugklas met dikzak, varken, reus, dikke, lelijk, dommerik. Er was geen waarom, of speciaal moment, het maakt niet uit of ik wel of niet reageerde, of ik er op mijn mooist, gewoonste of lelijkste uitzag, het pesten was er elke dag. Daarbij voelde en zag ik veel meer dan andere kinderen. Ik zag details, had moeite met het felle licht, kreeg hoofdpijn al de meester een rotdag had, kon warmte van kachels niet verdragen, voelde elke randje van mijn kleding, voelde wat andere voelde. Ik voelde mij vooral alleen en onbegrepen. Als de kinderen speelde op het schoolplein keek ik op een afstand toe en voelde mij veilig bij de leraren. " Patricia, waarom speel je niet met je klasgenoten? " Nee, is sta hier lekker te genieten van de zon. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is, ik ben blij dat ik hier sta en niet daar hoef te zijn. Daar waar ik alles voel, met iedereen rekening moet houden, mezelf verlies en gepest word. Zelfs mijn grootste pesters wilde ik de waarheid niet zeggen omdat ik voelde hoe eenzaam, angstig of boos zij zich voelde en daarom mij pesten.
Leraren begrepen niet waarom ik zo mijn best deed met werkjes. Dat ik alles goed wilde doen er daarom lang over deed en toch fouten maakte die niet nodig waren. Ook begrepen zij niet waarom ik zo 'wijs' was en toch moeite had met een simpele speluitleg. Of hoe ik gepest werd terwijl ik zo sterk over kwam. Zij wuifde het weg. Al werd ik onzekerder per dag, ik werd er niet kleiner van. Ik stond rechtop, liet me zien en had een instelling van 'liever nu dan later'. Ik had het voordeel dat ik lang was, een kop groter dan de meeste kinderen in mijn klas. Hoe bleef ik staan? Mijn ouders....
Bij het eten tussen de middag en voor het slapen gaan, was mijn moeder er. Uren praten, praten, praten en huilen. Heel veel huilen. Door al dat praten kon ik relativeren, vertrouwen krijgen in mijzelf en bleef ik de verbinding aangaan met mijn omgeving. Als het op school of buiten in de buurt escaleerde, was mijn vader daar met zijn zware stem. Dan was ik weer even veilig.
Toch begreep ik nooit waarom ik zoveel voelde van mensen, de natuur, de prikkels en dingen anders zag. Waarom ik kinderen, grote mensen en dieren met pijn wilde helpen het fijne te zien en voelen. Later leerde ik dat dit hooggevoeligheid heet. Of ook wel prikkelgevoelig. In de jaren tachtig was daar nog niet veel over bekend. Dus begeleiding op maat voor en door de docenten en ouders waren er niet.
"Wat we gemist hebben als kind, daar blijven we een honger naar houden en daarvoor zoeken we compensatie."
Waarom ik doe wat ik doe
Als ervaringsdeskundige en opgeleid kindercoach bied ik kinderen en ouders een coach- en behandeltraject aan om de veiligheid te voelen en verbinding met elkaar aan te gaan. Samen te groeien en haar eigen binnenwereld leren kennen, begrijpen dat anders zijn een kwaliteit is. Haar talenten ontdekt en ziet en zelfvertrouwen gaat groeien. Hoe je prikkels verwerkt en met druk van buitenaf omgaat. Wat haar grenzen zijn en hoe dit aan te geven Ook voor volwassenen is dit coach- en behandeltraject beschikbaar.
Jong of oud(er) heeft het recht zich veilig, zelfverzekerd, en gezien te voelen. Dit is waarom ik met mijn hart en volle passie integrale coach- en behandeltrajecten aanbied voor volwassenen en kinderen. De reis die je van baby tot volwassene van 21 jaar mee maakt is intensief. Het is dan ook onmogelijk om op 21 jaar te zeggen dat je ongeschonden uit de reis bent gekomen en je niets meer nodig hebt
Ik help je graag om jou laten te begrijpen wat je voelt in je lichaam, emotie, gevoel of gedrag.
Wil je weten hoe jij of hoe jullie kind de veiligheid en verbinding weer kan voelen, zien en omarmen?
Neem dan contact met mij op! Ik help je graag.
Reactie plaatsen
Reacties